فیلم سینمایی هوش مصنوعی اثر اسپیلبرگ یکی از فیلم های دوست داشتنی و محبوبم هست هوش مصنوعی به نظرم متعلق به سینمایی است که فراتر از زمان خودشان ساخته می شوند و به بخشی از تاریخ ماندگار سینما تبدیل خواهند شد .
روایت دیوید ربات انسان نمایی که با وجود داشتن جوهره ی دوست داشتن در جامعه ی انسانی پذیرفته نمی شود و مادرش یا به عبارت بهتر مونیکا، زنی که این ربات را برای مدتی به جای فرزند نگهداری می کند ،بعد از بروز مشکلاتی او را در میانه ی جنگل تنها می گذاردو سفر دیوید با رویای تبدیل شدن به یک انسان واقعی شروع می شود .
به نظرم یکی از سکانس های درخشان و تاثیرگذار در فیلم هوش مصنوعی،همین سکانس رها کردن و تنها گذاشتن دیوید و دیالوگی که مونیکا با چشم هایی اشکبار به پسر رباتی خود می گوید
«متاسفم که درباره ی دنیا چیزی بهت نگفتم»
جایی که به نظرم قواعد خشک و مصلحت طلبانه ی انسان مدرن در برابر معصومیت و سادگی دیوید به چالش کشیده می شود.
دیوید در ارزوی تبدیل شدن به انسانی واقعی به داستان پینوکیو پناه می برد و با رویای پیدا کردن فرشته یا پری مهربون که در داستان پینوکیو باعث تبدیل شدن پینوکیو چوبی به انسانی واقعی شده،سفر پر نشیب و فرازی را طی می کند.
رابطه ی میان انسان و ابزارهایی که به نوعی برای اسان کردن زندگی ساخته می شوند،همیشه موضوع بحث ها و نوع نگاه ها و بینش های مختلفی بوده،این که انسان بخشی از معصومیت و جوهره ی واقعی قلب خودش را فدای سبک زندگی جدید خودش کرده و از سادگی دور و دورتر می شود.
دیوید در واقع شاید بخشی از وجود انسان مدرن است که در جامعه ی حسابگر و ماشین زده جایی برای ابراز وجود پیدا نمی کند ،کودک درونی که نادیده گرفته می شود .
به نظرم سکانس انتظار کشیدن دیوید در مقابل مجسمه ی پری مهربون هم از تاثیرگذارترین بخش های هوش مصنوعی است،دو هزار سال صبر، دو هزار سال انتظار در رویای انسان شدن .
بعد از دو هزار سال و عبور از یک عصر یخبندان دیوید در برابر مجسمه ی پری مهربان هنوز هم در ارزوی تبدیل شدن به انسانی واقعی برای پذیرفته شدن دوباره از طرف مونیکا است،مادری که او را در جنگل رها کرده بود،ولی عشق و دوست داشتن در قلب این ربات پیشرفته هنوز جریان دارد .
هوش مصنوعی شاید هشداری است به جامعه ی انسانی که با سرعت زیادی در مسیر ماشینیزه شدن جلو می رود،این که باید مراقب بود در برابر به دست اوردن مصنوعات بشری از روح واقعی انسان دور نشویم و نگاه انسانی را حفظ کنیم، هوش مصنوعی نشان می دهد، شرط واقعی انسان شدن، فقط به داشتن جسم و فیزیک خاصی ارتباطی ندارد،انسان بودن به نوع نگاه،قلب مهربان و حس دوست داشتن بستگی دارد و اصالت را به فطرت واقعی ادم می دهد .
سکانس پایانی هوش مصنوعی یکی از زیباترین سکانس های اختتامیه ی سینماست،وقتی دیوید چشم هایش را کنار مونیکا می بندد و روای این جمله را می گوید
«دیوید هم به خواب رفت و برای اولین بار در زندگی به جایی رفت که رویاها متولد می شوند»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر