تنهایی
پرهیاهو اثر ماندگار و تاثیرگذاری است که بهومیل هرابال ان را نوشته و پرویز دوایی ترجمه کرده ،با این که نزدیک به ده سال از انتشار این کتاب می گذرد ولی به نظرم داستانی تکان دهنده است که برای همیشه به یاد می ماند ، بخش کوتاهی از این کتاب را نقل می کنم :
«بالای سرم در حیاط کارگاه ،صداهای پاها را می شنوم و از سوراخی که وسط سقف زیرزمین قرار دارد،چنان که از شاخ برکت ،نعمت ها سرازیر می شوند ،کیسه ها و جعبه ها و بسته های کاغذ و کتب کهنه را به پایین فرو می ریزند ...»
بعضی از اثار هرابال با اقتباس به فیلم تبدیل شده ،که از ان جمله کتاب تنهایی پرهیاهو هم هست.
پی نوشت:متاسفانه نام عکاس این تصویری که برای مطلبم انتخاب کردم را نمی دانستم تا ذکر کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر