به یاد«همشهری کین»

همیشه روزهای سرد زمستانی به یاد فیلم همشهری کین اثر به یاد ماندنی اورسن ولز مرا با خودش به دنیای این فیلم می برد ،سورتمه ی رزباد که با وجود گذشت دهه های مختلف و سپری شدن دوران کودکی شخصیت اول داستان،  هنوز بخشی از شخصیت فاستر کین باقی مانده است 

گاهی پیش خودم فکر می کنم ،اورسن ولز با هنرمندی چه خوب نشان داد که فراتر از همه ی فراز و نشیب ها و قواعد دنیای حسابگر ، این روح لطیف و کودک درون است که در پایان به یادگار می ماند .

هر چند بحث های مختلفی درباره ی استفاده ی هنرمندانه ی ولز از عمق میدان در این فیلم و مسائل تکنیکی  دیگر درباره ی فیلم همشهری کین همیشه مطرح بوده ، ولی به نظرم اصل محتوای هوشمندانه در کنار دیگر ظرایف به ماندگاری ان کمک زیادی کرده است .

قضاوت درباره ی فاستر کین وزندگی او خط اصلی روایت فیلم است اما چیزی که اهمیت دارد ان سورتمه ی ساده ی دوران کودکی کین است ،سورتمه ی رزباد که به نوعی راز پنهان شخصیتی است که در هیاهوی دنیای ماشینی ، ان را مثل یک خواب شیرین در یاد سپرده است .

به نظرم فاستر کین در مسیر سفر زندگی خود،ارزوهای کودکی و نوع نگاه خود را از یاد نبرده بود .

شاید هر چقدر ما از ارزوها و رویاهای زمان کودکی فاصله بگیریم ، به همان اندازه و با شتاب زیاد، بسیاری از مسیر های دوست داشتنی زندگی  را فدای قواعد خشک دنیای پر هیاهو کرده ایم .