مثل باران

«از میان کسانی که برای دعای باران به تپه می روند،فقط کسانی که با خود چتر می برند به کارشان ایمان دارند... انتوان چخوف.»

متاسفانه نام عکاس این تصویر انتخابی را نمی دانستم تا ذکر کنم.

نه فرشته ام ،نه شیطان اثر همایون شجریان

«هر چند به روزگار در می نگرم           امروز همه تویی و فردا همه تو ...مولانا»

البوم شنیدنی و دلنشین نه فرشته ام ،نه شیطان اثر جدید همایون شجریان با اهنگسازی تهمورس پورناظری و اشعاری از مولانا ،شفیعی کدکنی ،حسین منزوی ،سیمین بهبهانی ،هومن ذکایی ...

صدای پای اب

 سهراب،مرغ مهاجر عنوان کتابی به قلم پریدخت سپهری خواهر این شاعر زلال است،خاطرات مختلفی در سال های متفاوت نقل شده که بخش هایی از این کتاب را که به خاطرات ایام کودکی و نوروز اشاره می کند، برای این روزها،خالی از لطف نیست.

«شور و هیجانی که نزدیک شدن عید نوروز در بچه ها به وجود می اورد،به هیچ رو قابل وصف نیست سهراب از گل های سنبوسه که لابه لای گندم ها می رویید برای رنگ امیزی و نقاشی روی تخم مرغ ها ی سفره هفت سین بهره می گرفت.

لباس های عیدمان را در بقچه هایی که مادر در اختیارمان می گذاشت،جای می دادیم و تا موقع تحویل سال روزی چند بار ان ها را می گشودیم و لباس ها را لمس می کردیم و باز بقچه ها را می بستیم .

قلکی  برای جمع اوری عیدی ها،پاکتی برای شیرینی و اجیل نوروز و شیشه کوچک عطری برای عطراگین کردن لباس ها ،محتویات بقچه هارا کامل می کرد.

شب عیدی را به یاد می اورم که من و سهراب در حالی که بقچه های لباس عیدمان بالای بالشمان بود،از شور و هیجان تا صبح نتوانستیم بخوابیم . در تاریک و روشن بامدادی ،اهسته در جا لباس هایمان را پوشیدیم و در رختخواب نشستیم تا بقیه بیدار شوند و ما بتوانیم حضور عید را که  با ان قدر اشتیاق منتظرش بودیم ،با همه وجود لمس کنیم .

از نظر انجام تکلیف های مدرسه  در تعطیلات نوروز نگرانی نداشتیم ،چون تمام ان ها را که حجم زیادی داشتند ،شب عید تمام می کردیم ...»

متاسفانه نام عکاس این تصویر انتخابی را نمی دانم.

بدون شرح

چند ساعتی به شروع سال نو باقی مانده و به نظرم زمزمه ی  بخش هایی از شعری دلنشین اثر سهراب سپهری خالی از لطف نیست.

«مانده تا برف زمین اب شود      مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه ی چتر

ناتمام است درخت     زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد...

مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید   

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد  و نه اواز پری می رسد از روزن منظومه برف

تشنه ی زمزمه ام ...»

نام عکاس این تصویر انتخابی برای مطلبم را نمی دانستم تا اشاره کنم.

غارنشینان(The croods)

دیدن انیمیشن زیبای غارنشینان تجربه ی لذت بخشی بود ،به نظرم علاوه بر ارزش های خاص تکنیکی که این سال ها بخش جدا نشدنی اثار موفق انیمیشن به حساب می ایند ،موضوع محتوا و مضمون در غارنشینان با ظرافت های خاصی کار شده بود .

خانواده ی غارنشین این انیمیشن با این طرز تفکر روزگار می گذرانند که برای حفظ جان و امنیت باید خودشان را توی غار پنهان کنند و فقط غذا به عنوان یک نیاز ضروری ،همه ی دغدغه ی این خانواده ی غارنشین هست،ولی داستان به خوبی با ورود شخصیت پسر نوجوان که به نظرم نماد انسان متفکر و به نوعی مدرن است ،خانواده ی غارنشینان را به چالش می کشد.

 فیلم انیمیشن غارنشینان به خوبی نشان می دهد ،اصالت واقعی انسان به قدرت فکر کردن و اندیشه است و برتری ادم بر موجودات دیگر به واسطه ی همین امتیاز به وجود امده ،خانواده ی بسته و منزوی غارنشینان با شروع سفر پا به دنیای جدیدی می گذارند .

هر چند داستان در کمال سادگی تعریف شده ولی مضامین عمیقی را در بهترین شکل یاداوری کرده،دغدغه های انسان امروزی در مقایسه با انسان غارنشین تغییرات زیادی کرده ،با این که شاید ارامش زندگی و رابطه ی بیشتر با طبیعت در گذشته به نوعی حسرت انسان مدرن به حساب می اید ولی به نظرم اجتماعی شدن انسان به مراتب فوائد زیادی به ارمغان اورد.

تفکر غارنشینی به معنای انزوا از روند رشد اجتماعی شدن بشر امروزی در هر زمانه ای می تواند مانع رشد جامعه شود ،باید با پذیرش خطرپذیری های خاص این موضوع همیشه با دیدی باز به دنیای اطراف نگاه کرد.

چند ساعتی به شروع مراسم اسکار امسال باقی مانده ،امیدوارم فیلم سینمایی جاذبه و انیمیشن غارنشینان به این جایزه برسند ،هر چند ارزش های واقعی هر اثری بدون در نظر گرفتن جوایز جشنواره ای باید مورد بررسی قرار گیرد ولی به هر حال جشنواره ها هم نقش مهمی در رونق بخشیدن به سینما دارند و با وجود همه ی حرف و حدیث هایی که پشت سر هر جشنواره ای در سراسر دنیا وجود دارد ولی باز هم به نظرم باید به دور از تنگ نظری به جنبه های مثبت ان ها فکر کرد.