برای من دیدن سریال پنج قسمتی
«چرنوبیل» به کارگردانی یوهان رنک تجربه متفاوتی بود،روایت یک ماجرای واقعی که سال
ها قبل در شوروی سابق رخ داده بعد از تماشای این مجموعه به نظرم باید بیشتر به
دامنه ی خسارت های این فاجعه
انسانی فکر کرد.
با این که روایت این جور وقایع زیر سایه ی نگاه های سیاسی
هم قرار می گیرد ولی فارغ از این که داستان در اتحاد جماهیر شوروی سابق یا هر کشور
دیگری می گذرد، از موضوع ضریب بالای خطرات
ایمنی تولید انرژی برق از نیروگاه های
هسته ای نمی توان به سادگی عبور کرد،هر چند
شاید استفاده صلح امیز از انرژی هسته ای
می تواند حق طبیعی مردمان هر سرزمینی باشد
.
وقتی به صحنه های تکان دهنده ی سریال «چرنوبیل» فکر می کنم ،به
نظرم انرژی های پاک و بدون خطری مثل
خورشید و باد به خوبی می توانند منابع
جایگزین باشند تا ارامش و ایمنی کامل در همه دنیا بیشتر از امروز احساس شود.
متاسفانه امروز در بیشتر کشورهای پیشرفته و توسعه یافته هم
نیروگاه های هسته ای تولید برق در حال فعالیت هستند،این موضوع الگویی برای
بخشی از کشورهای در حال توسعه هم شده و این روند ادامه دارد.
حوادث ایمنی فقط به اتحاد جماهیر شوروی سابق محدود نیست،با
یک مرور ساده توی منابع منتشر شده و قابل دسترس هم می توان به تاریخ این جور اتفاق ها با ابعاد
کوچکتر اشاره کرد،حوادثی در امریکا،بریتانیا،برزیل،ارژانتین،فرانسه،ژاپن و...که
شاید کمتر در یادها مانده و ابعاد وسیعی پیدا نکردند.
بعد از زلزله و سونامی سال ۲۰۱۱ در ژاپن که باعث حادثه در
نیروگاه فوکوشیما شد،دوباره زنگ خطری برای همه ی کشورهایی که به این نوع
نیروگاه ها مجهز هستند به صدا در امد،المانی ها تصمیم گرفتند تا سال ۲۰۲۲ همه ی نیروگاه های هسته ای را تعطیل کنند،البته
کشورهایی مثل چین و هند هم هستند که برنامه های گسترده ای برای
توسعه نیروگاه های هسته ای تولید برق دارند.
نکته جالبی که درباره ی تولید برق از این نوع نیروگاه ها
توجه ام را جلب کرد این نکته بود که در امریکا با وجود بیشتر از صد نیروگاه هسته
ای فقط بیست درصد برق این کشور از این راه تامین می شود در حالی که خطرات ایمنی و
مشکل ضایعات چالشی هست که همیشه باید در نظر داشته باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر