این هفته بین کتاب هایم ،نگاهم به کتاب جیبی کوچکی افتاد که سال های زیادی بین کتاب ها پنهان شده بود،کتاب«به سوی او» (صد و هشت دعای ساده از مردی ساده) اثر «جی .پی .واسوانی» ترجمه فریبا مقدم نظرم را جلب کرد.
نیایش های زلال و کوتاهی که با وجود نقدهای متفاوتی که توی بستر فلسفه و...به دیدگاه «واسوانی» گرفته شده، دلنشین و تاثیرگذار هستند.
«خدایا، زندگیم چون زورقیست دستخوش طوفان
تو زورقبان منی زورقم را به تو می سپارم ان را به هر جا که می خواهی ببر.»
«خدایا مرا متبرک گردان تا در راه تو گام بردارم مهر بورزم و بخندم
به همه مهر بورزم هر چند اگر از من بیزار باشند
و در هر شرایطی هر چند ناگوار پیوسته خندان باشم .
به من بیاموز در هر موقعیتی به تو تکیه کنم و نوای باشکوهت را بشنوم
چون هر ان که نوای تو را بشنود با خویشتن و دنیا به ارامش می رسد.»
***
«خدایا مگذار از یاد ببرم ان که به حستجوی شادیست باید دیگران را شاد کند
ان که دیگران را متبرک می گرداند خود متبرک می شود
و ان که به دیگران اسیب می رساند به خود زخم زده است.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر